Mijn nieuwe hond, Beike

Mag ik de nieuwste bewoonster van de Hedwig Hoeve en mijn beste vriendin aan U voorstellen; Beike!

Toen mijn hond Vlo overleed wilde ik al snel een nieuwe hond, eentje die zich thuis zou voelen op de boerderij en de baas kon worden van alle andere dieren die er in de toekomst nog bij zouden komen.
Maar natuurlijk moest het beestje ook passen bij het jaren ’30 huishouden op een ouderwetsche boerderij.

Dus na flink wat onderzoek doen kwam ik uit op de Stabij hond, de perfecte hond voor een jaren ’30 boerin zooals ik een beetje probeer te zijn.
Het ras komt uit Friesland, dat is hier om de hoek.
En ook al is het type nog niet zoo lang officieel als ras erkend, de soort bestaat al heel lang en was en is al eeuwen een echte boerderijhond voor de gewoone man, ze waken, jagen en kunnen zelfs karren trekken.
Maar tegelijk zijn ze reuze lief en gezellig.
Kortom een manusje van alles!

Via het internet, ja toch wel ergens handig voor dus, kwamen we uiteindelijk bij een gezin terecht niet ver bij me vandaan waar de pups al een paar weken oud waren en klaar waren voor adoptie.
Het waren allemaal jongens maar er zat een meisje bij.
Ik wilde graag een meisje en ik vond het wel erg leuk om te zien hoe ze als eenige meid al die knapen aardig onder de duim had.
Ze liet zich niet kennen!

Een week of wat later kon ik haar ophalen.
Ik noemde haar Beike, een typische, ouderwetsche naam voor de Stabij.

Het was voor haar wel even wennen zoo’n ouderwetsche plek met vreemde geurtjes als Bakeliet, Sunlight Zeep, velour op de met stroo gevulde divan en eten en drinken uit een emaillen bakje, om nog maar te zwijgen over de enge katten!
Moppie, Moortje, Roetje en de wilde kat die af en toe zichzelf binnen laat zijn allemaal reuze nieuwsgierig naar Beike en de arme dreumes heeft haar eerste tik al binnen maar verder is er geen vijandelijkheid.
Sterker nog, Moppie lijkt aardig gek te zijn op Beike en geeft haar al kopjes en gaat graag bij haar liggen.
Een goed begin dus.

De tuin was in het begin wel een beetje te groot, Beike rende naar buiten maar was toen een beetje onder de indruk van de wilde jungle en wist niet waar ze moest beginnen met het verkennen, maar dat duurde niet lang.
Ze gaat nu regelmatig op avontuur, soms met de katten.

Beike is een schat van een hond en ik ben reuze blij met haar.
Leven zonder honden is toch een beetje leeg.

Nou gaa ik de dreumes dus leren om een goede boerderijhond te zijn en ze zal hard moeten werken!
Maar ik zit stiekem ook al een beetje aan uitbreiding te denken.
Over een jaar, misschien twee, als Beike helemaal gewend is en al alles kan wat ze moet kunnen komt er een hondje bij, misschien zelfs uit het nest van Beike zelf!
Maar dat zien we dan wel weer.
Genoeg ruimte op de boerderij voor drie honden.
Alleen de dierenarts kosten zijn een probleem natuurlijk.

Hoe dan ook; Welkom Beike!